Valsts prezidents Guntis Ulmanis:

"Mçs gribam neatkarîgu, plaukstoðu valsti"

Intervijâ Latijas Valsts radiofonam vakar, 11.maijâ, raidîjumâ "Pusdiena" pulksten 12.35

— Mûsu studijâ patlaban ir Valsts prezidents Guntis Ulmanis. Labdien, Ulmaòa kungs. Protams, kâ parasti, vismaz 20 minûtes mçs runâsim par aktuâlo Latvijai, aktuâlo valstij, aktuâlo arî aiz tâs robeþâm. Varbût ðodien es piedâvâju nedaudz mainît scenâriju — sâksim ar to, kas jau ir noticis, kur jûs, Ulmaòa kungs, esat piedalîjies. Pirms divâm nedçïâm jûs bijât Itâlijâ, kur tikâties ar ðîs valsts prezidentu, premjeru un uzòçmçjiem. Ziòas no turienes nevarçtu saukt par skopâm, tomçr bieþi vien tâs bija fragmentâras. Mûsu ziòâs bija informâcija par to, ka seviðíi veiksmîgas bijuðas tikðanâs ar uzòçmçjiem.

G.Ulmanis: — Jâ, bija divas vismaz nopietnas tikðanâs ar uzòçmçjiem, ja neskaita atseviðíi varbût tâdas divpusçjâs sarunas ar vienu otru uzòçmçju. Un Itâlijâ ir simpâtiski ðobrîd tas, ka Itâlija reformç gan savu politiku, gan savu ekonomiku. Viòi pârskata savu vçlçðanu sistçmu, viòi pârskata valsts attieksmi pret daþâdiem procesiem valstî. Ir tâds vispârçjais teiciens, ka par visu atbildîga privâtpersona un brîvîba ir visam pâri un tikai pçc tam nâk kaut kâdi pienâkumi vai atbildîba, itâïi ïoti rûpîgi visas ðîs tçzes paðreiz reformç, viòi uzskata, ka ir tâdi procesi, tâdas jomas un tâdi noteikumi, kuros valstij daudz rûpîgâk jâiesaistâs. Un viens no tiem ir mazais un vidçjais uzòçmums. Itâlija vienmçr ir bijusi slavena ar nelieliem uzòçmumiem, lai bûtu nodarbinâtîba tâdâ plaðâ diapazonâ un lai bûtu ne tikai Roma vai Milâna, vai Turîna, bet lai katrâ nelielâ pilsçtiòâ bûtu cilvçkiem kur strâdât un kur nopelnît. Ðî ir viena no tâm problçmâm, kas itâïus nodarbina. Bet ir arî poblçma, kas ïoti interesç mûs. Un, òemot vçrâ pirmskara tradîcijas, kad Itâlija bija ïoti aktîva Baltijâ, un òemot vçrâ arî Vidusjûras un Baltijas jûras reìiona gan jûtîgumu, gan lielo nozîmi Eiropas attîstîbâ, Itâlija un Latvija varçtu bût ïoti nopietni partneri tieði ðî reìiona cieðâkâ saistîbâ ekonomiskâ jomâ. Un tas ir darbs, tâ ir atseviðíu nozaru attîstîba, tâ ir atseviðíu uzòçmumu veidoðana, tâs ir investîcijas, tâ ir labvçlîga vide vienam pret otru. Runâjâm arî par to, ka vajadzçtu tuvâkajâ laikâ izskatît jautâjumu (tas varçtu bût ðogad lîdz gada beigâm) par bezvîzu reþîmu starp Itâliju un Latviju. Un tas, manuprât, izskançja Eiropâ ar lielu demokrâtisku un cilvçktiesîbu akcentu, jo tas ïautu mums cilvçkiem brîvi ceïot starp mûsu valstîm, arî mâcîties un domât, ko tâlâk darît.