Rîga

Andrejs Eglîtis

Rîga. Rîga. Mûsu mîïâ Rîga, mûsu?

Vai tu mûþus izgaidîtâ bûsi mûsu -

Rîga dimd. Dimd tik spokaini zem sveðâm kâjâm.

Vçl arvienu ceïu meklçju uz tautas mâjâm.

Vçl arvienu sveðas çnas ceïam apkârt ganâs -

Dievnams, neticîgi gadu simtos, daþkârt klanâs.

Kaut tikai vienu gadu simtu

Mums ïautu savâ zemç valdît -

Vai tad mums vairâk bçrnu dzimtu,

Un beigtu dzert un matus skaldît?

Nu pietiks debesis ar uguns liesmâm baidît,

Lai tas Kungs par mûsu niekoðanos nesâk smaidît.

Rîga. Rîga latvju tautas gara saieðanas mâjas.

Sirds lai, tevi mîlçdama, mûþu mûþos neapstâjas.

Rîga. Rîga, paòem klçpî jauno gadu simteni,

Lai tas mîl un sargâ tautas dzimteni.

"Es savas debesis ieelpoju, kad dvçslei elpot grûti"

Andrejs Eglîtis

Es savas debess ieelpoju,

Kad dvçslei elpot grût -

Tâs debesîs, ko elpoju,

Es kâdreiz vçlos bût.

Tâs debess esot tâlu,

Bçrns pirkstu râda - tur.

Tâs meklçdams, es zinu -

Tâs saredzamas nav nekur.

Latvijâ sâkuðâs Dzejas dienas, kas ðoreiz sasaucas ar Eiropas dzejas apaïo galdu

Treðo reizi Eiropas Rakstnieku kongresâ pârstâvçto valstu dzejnieki pulcçjas uz savu apaïo galdu, un ðoreiz par tikðanâs vietu izraudzîta Sigulda. Dzejas svçtki sâkâs 8. septembrî. Apaïâ galda dalîbniekus sirsnîgi sveica Latvijas kultûras ministre Karina Pçtersone. Tikðanos vada dzejnieks Juris Kronbergs.

Ðodien, 11. septembrî, Esplanâdç notiek Dzejas dienu oficiâlâ atklâðana. Te pulcçsies arî Apaïâ galda dalîbnieki, lai suminâtu latvieðu tautas lielâko dzejas ìçniju Raini, kura piemineklis saskaòâ ar Apaïâ galda tradîciju tiks kronçts ar lauru vainagu. Vakarâ Rîgas Latvieðu biedrîbas namâ notiks Dzejas dienu sarîkojums, ko vadîs Knuts Skujenieks. Dzejas svçtkos piedalâs daþâdu tautu un daþâdu paaudþu dzejnieki.

Latvieðu dzejas patriarhs Andrejs Eglîtis uz redakcijas lûgumu iepriecinât "Latvijas Vçstneða" lasîtâjus ar kâdu jaunu dzejoli atbildçja tâ: "Viss, ko pçdçjâ laikâ esmu uzrakstîjis, ietilpinâts dzejoïu grâmatâ "Sila priede".

Nosaukums nâk no dainas, ko ievadâ esmu citçjis: "Smagi pûta sila priede,/ Smalka lietus pielijusi./ Gauþi raud tie bçrniòi,/ Kam nav tçva, mâmuliòas." Apgâds "Valters un Rapa" solâs izdot lîdz mûsu 18. novembra svçtkiem, bet es daudz nesteidzinu. Labi bûtu, ja iznâktu lîdz novembra beigâm. Tur ir lielâkoties dzejoïi, kas uzrakstîti pçdçjos trîs gados pçc atgrieðanâs mâjâs. Esmu dzîvojis lîdzi visam, kas Latvijâ notiek, bijis kopâ priekos un bçdâs. Neaizmirstamu pârdzîvojumu sagâdâja ðîsvasaras Dziesmu svçtki. Visa Latvija ar dziesmâm godinâja savu galvaspilsçtu lielajâ jubilejâ. Tas bija brîniðíîgs ievadîjums astoòsimtgades svçtkiem. Paði svçtki arî bija varen izdevuðies. Cilvçki priecâjâs. Prieks ir ïoti laba lieta, bez prieka nevar dzîvot. Bet radâs arî daþâdas pârdomas. Un tâs man prasîjâs izteikties dzejâ. Vakar piecos no rîta, kâ parasti, cçlos, íçros pie spalvas un uzrakstîju. Tas tad varçtu bût mans sveiciens lasîtâjiem Dzejas dienâs."

Aina Rozeniece,

"LV" nozares redaktore